Artykuły

Mięśnie kulszowo-goleniowe to grupa mięśni zlokalizowanych w obszarze uda i goleni. Mięśień dwugłowy uda należy do tej grupy. Odgrywają istotną rolę w ruchu kończyn dolnych. Wszystkie te mięśnie współpracują, aby umożliwić skoordynowane ruchy w stawie biodrowym i kolanowym. Jego uszkodzenia są charakterystyczne dla spirnetrów. Jak poradzić sobie z tym urazem?

Odrobiona Anatomii

Mięśnie kulszowo-goleniowe:

• Skład grupy mięśni: Trzy główne mięśnie to dwugłowy, półbłoniasty i półścięgnisty.
• Funkcje mięśni:
• Dwugłowy: Zginanie stawu kolanowego, rotacja zewnętrzna stawu biodrowego.
• Półścięgnisty: Zginanie stawu kolanowego, rotacja przywodzenia stawu biodrowego.
• Półbłoniasty: Zginanie stawu kolanowego, rotacja przywodzenia stawu biodrowego, utrzymanie stabilności stawu kolanowego.

Uszkodzenia mięśni:

• Stopnie uszkodzenia:
• Stopień 1: Łagodny ból, minimalne uszkodzenie, brak lub minimalna utrata funkcji.
• Stopień 2: Częściowe uszkodzenie, umiarkowany ból, utrata funkcji.
• Stopień 3: Całkowite uszkodzenie, silny ból, brak funkcji.
• Ryzyko powtórnego urazu: Osłabienie mięśni podczas skurczów koncentrycznych i ekscentrycznych, zmniejszona elastyczność zginaczy stawu biodrowego, oraz obecność tkanki bliznowatej po urazie.

Rehabilitacja po naderwaniu mięśnia dwugłowego uda:

• Fazy rehabilitacji:
• Faza Początkowa: Ograniczenie aktywności, metody drenażu limfatycznego, ćwiczenia w dystalnych częściach od urazu.
• Faza Rehabilitacji Funkcjonalnej: Ćwiczenia izometryczne, wzmocnienie mięśni, praca nad równowagą i stabilnością.
• Faza Zaawansowanej Rehabilitacji: Ćwiczenia ekscentryczne, trening siłowy, plyometria.
• Faza Powrotu do Biegania: Stopniowe wprowadzanie biegu, monitorowanie reakcji mięśnia, stopniowe zwiększanie intensywności i dystansu.

Co mówi literatura o urazach mięśni grupy kulszowo-goleniowej ?

•  Badania dowodzą, że wcześniejsze urazy mięśni grupy kulszowo-goleniowej zwiększają ryzyko ponownego urazu od dwóch do sześciu razy. Dlatego odpowiednia rehabilitacja i przygotowanie jest niezbędna w celu zmniejszenia tego ryzyka. Podczas urazu w obrębie mięśnia wytwarza się tkanka bliznowata  może zmieniać mięśnie a w konsekwencji prowadzić do zmiany w tkance mięśniowej. Mobilizacja uszkodzony struktur poprzez działania manualne oraz ćwiczenia jest niezbędne w utrzymaniu fizjologicznej pracy danych struktur.
• Czynnikami ryzyka ostrego uszkodzenia mięśni kulszowo-goleniowych jest osłabienie mięśni podczas skurczów koncentrycznych i ekscentrycznych. Badania podają, że elitarni sprinterzy, którzy doznali ostrych kontuzji mięśni kulszowo-goleniowych, mieli zmniejszony koncentryczny wyprost stawu biodrowego.Dlatego ważna jest praca koncentryczna siły mięśni pośladkowych, ponieważ pomagają one mięśniom kulszowo-goleniowym prostować biodro.
• Literatura pokazuje również iż standardowe protokoły treningowe wzmacniające mięśnie tylnej taśmy oraz zapewniające ich elastyczność; znacząco zmniejszają częstość występowania urazów mięśni grupy kulszowo-goleniowej.
• Istotną rolę na pracę grupy kulszowo-goleniowej mają zginacze stawu biodrowego. Ich zmniejszona elastyczność wpływa na nadmierne angażowanie grupy kulszowo-goleniowej. Badania pokazują, że podczas biegu mięśnie lędźwiowe przeciwnej nogi miały większy wpływ na długość grupy kulszowo-goleniowej niż sama grupa kulszowo-goleniowa.
• Badania wykazały korzyści płynące z treningu ekscentrycznego w zmniejszaniu napięcia mięśni kulszowo-goleniowych. Podczas każdego ruchu, np. w fazie zamachu podczas sprintu, biodro nie jest nieruchome, ale zamiast tego porusza się i współpracuje z resztą segmentów ciała.
• Sportowcy, którzy wykonywali program rehabilitacji stabilności tułowia, doznali znacznie mniej ponownych urazów mięśni kulszowo-goleniowych w porównaniu z grupą sportowców, którzy wykonywali konwencjonalne izolowane ćwiczenia siłowe i rozciągające . 
• Kolejni badacze wykazali tendencję do zmniejszania sztywności ścięgien podkolanowych po ćwiczeniach stabilizacji odcinka lędźwiowo-miednicznego Wyjaśnieniem tego zjawiska może być zwiększona stabilność mięśni brzucha przy jednoczesnym rozluźnieniu mięśni kulszowo-goleniowych przy utrzymaniu stabilności lędźwiowo-miednicznej. 

Podsumowująć w powrocie do sprawności po urazie grupy kulszowo-goleniowej niezwykle istotna jest praca siłowym wzmocnieniu mięśni, uelastycznieniu tylnej taśmy kończyny dolnej, utrzymaniu fizjologicznych zakresów zginaczy bioder oraz praca nad stabilizacją centralną tułowia.

Rehabilitacja po naderwaniu mięśni grupy kulszowo-goleniowej. Czy powrót do biegania jest możliwy?

Mięśnie kulszowo-goleniowe stanowią kluczowy element ruchu kończyn dolnych, odgrywając istotną rolę zarówno w codziennych aktywnościach, jak i w sporcie. Składają się z trzech głównych mięśni: dwugłowego, półbłoniastego i półścięgnistego. Ich sprawnie działająca koordynacja jest niezbędna do zapewnienia skutecznego funkcjonowania stawów biodrowego i kolanowego.

Uszkodzenia mięśni:

Stopień 1: Łagodny ból, minimalne uszkodzenie.

Stopień 2: Częściowe uszkodzenie, umiarkowany ból.

Stopień 3: Całkowite uszkodzenie, silny ból.

Ryzyko powtórnego urazu:

Osłabienie mięśni, zmniejszona elastyczność zginaczy stawu biodrowego, obecność tkanki bliznowatej.

Rehabilitacja:

Faza Początkowa: Ograniczenie aktywności, drenaż limfatyczny, ćwiczenia w dystalnych częściach od urazu.

Faza Rehabilitacji Funkcjonalnej: Ćwiczenia izometryczne, wzmocnienie mięśni, równowaga i stabilność.

Faza Zaawansowanej Rehabilitacji: Ćwiczenia ekscentryczne, trening siłowy, plyometria.

Faza Powrotu do Biegania: Stopniowe wprowadzanie biegu, monitorowanie reakcji mięśnia, zwiększanie intensywności.

Literatura o urazach grupy kulszowo-goleniowej:

Wcześniejsze urazy zwiększają ryzyko ponownego uszkodzenia.

Tkanka bliznowata może zmieniać mięśnie, dlatego mobilizacja i ćwiczenia są kluczowe.

Osłabienie podczas skurczów koncentrycznych i ekscentrycznych zwiększa ryzyko urazu.

Czynniki ryzyka:

Praca koncentryczna mięśni pośladkowych pomaga w prostowaniu biodra.

Trening wzmacniający i elastyczność zmniejszają ryzyko urazów.

Kluczowe zalecenia:

Ćwiczenia siłowe wzmocnią mięśnie.

Uelastycznienie tylnej taśmy kończyny dolnej jest istotne.

Stabilność lędźwiowo-miedniczna redukuje napięcie w mięśniach kulszowo-goleniowych.

 Czy powrót do biegania jest możliwy po naderwaniu mięśni grupy kulszowo- goleniowych?

Tak, jest możliwe wrócenie do biegania po naderwaniu mięśnia dwugłowego uda, ale proces rehabilitacji powinien być prowadzony ostrożnie i kontrolowane pod okiem fizjoterapeuty. Poniżej znajdują się ogólne etapy rehabilitacji, które mogą pomóc w powrocie do biegania po naderwaniu mięśnia dwugłowego uda:

●          Faza Początkowa ograniczenie aktywności i unikanie obciążania uszkodzonego mięśnia. W tej fazie należy również wprowadzić metody drenażu limfatycznego oraz terapii manualna w celu zmniejszenia obrzęku oraz zwiększenia przepływu krwii. Co zapewnia szybszą regenerację w obrębie uszkodzenia.

●          Faza Rehabilitacji Funkcjonalnej wprowadzenie ćwiczeń izometrycznych, aby wzmocnić mięśnie bez pełnego zakresu ruchu. Stopniowe zwiększanie obciążenia i intensywności ćwiczeń. Praca nad równowagą i stabilnością.

●          Faza Zaawansowanej Rehabilitacji wprowadzenie ćwiczeń ekscentrycznych, stopniowe wzmacnianie mięśnia i przywracanie pełnego zakresu ruchu. Trening siłowy oraz plyometria.

●          Faza Powrotu do Biegania stopniowe wprowadzanie biegu, zaczynając od łagodnych form. Monitorowanie reakcji mięśnia i stopniowe zwiększanie intensywności i dystansu.

Czas trwania każdej z tych faz będzie zależał od stopnia uszkodzenia i indywidualnych predyspozycji pacjenta. 

Ważne jest, aby proces powrotu do biegania był indywidualnie dostosowany do pacjenta, uwzględniając jego ogólną kondycję, postępy w rehabilitacji i specyfikę urazu. Nie należy spieszyć się z powrotem do pełnej aktywności, aby uniknąć ponownego uszkodzenia mięśnia. Ostateczną decyzję o gotowości do biegania powinien podjąć fizjoterapeuta.

Zapisz się do Sebastiana Sierakowskiego: https://zarejestrowani.pl/w/E2Utmyc9qpfBv_gTvRM6uA/
Zapisz się do Emilii Sołoducha:  https://zarejestrowani.pl/w/iEA8kjeyt-QD5MN4yWJckg/
Zapisz się do Aleksandry Kłak-Dziemian: https://zarejestrowani.pl/p/apzdL1UGVjUgPqTNTxzJtA/
Zapisz się do Darii Nowickiej: https://zarejestrowani.pl/w/nbsQdEw6mUapBE0xgn-oog/
Zapisz się do Agaty Szkudlarek: https://zarejestrowani.pl/w/u3TjKsMxsBxxl7nc3NsrhQ

 Literatura:

1. Hamstring strain injuries: are we heading in the right direction? Jurdan Mendiguchia, Eduard Alentorn-Geli,  Matt Brughelli
2. Predicting Hamstring Strain Injury in Elite Athletes; CAMILLA L. BROCKETT, DAVID L. MORGAN, and UWE PROSKE
3. The effects of high-velocity hamstring muscle training on injury prevention in football players
4. Sigitas Kamandulis, Joan Aureli Cadefau, Audrius Snieckus, Mantas Mickevicius, Inga Lukonaitiene, Pornpimol Muanjai, Danguole Satkunskiene, Victor Molina, Xavier de Blas Foix and Daniele Conte